–Haltu þig í burtu frá honum, Jill, sagði amma Jillian West og bandaði höfðinu í átt að löngu timburbryggjunni. Á bryggjukantinum stóð unglingspiltur og horfði út yfir hafið. Hann leit út fyrir að vera á svipuðum aldri en þó líklega ívið eldri en Jill.
−Hann boðar ekkert nema vandræði.
Í augum Jill leit ungi pilturinn ekki út fyrir að boða nein vandræði. Hann var með ljóst, sítt hár og víður stuttermabolur
hans bærðist rólega í golunni.
−Ég skrepp inn í smá stund, sagði amma hennar og klappaði á öxlina á Jill. –Vertu kyrr hérna á meðan.
Amma hennar hvarf inn í litlu minjagripaverslunina skammt frá timburbryggjunni og Jill heyrði hana heilsa vinkonu sinni
áður en hurðin lokaðist á hæla hennar. Amma hennar átti endalaust af vinum í bænum Hope í Flórída. Það var sama hvert
þær fóru, alltaf hitti hún einhvern sem hún kannaðist við. Fótatak Jillian á sandölunum heyrðist varla þegar hún gekk út á
timburbryggjuna og áfram í átt til ljóshærða stráksins. Hún hafði flutt til ömmu sinnar nokkrum vikum áður en hafði þó
ekki fengið tækifæri til að kynnast öðrum unglingum í bænum.
Amma hennar þekkti heil ósköp af fólki en enga á aldri við Jillian. Hún hafði því ekki getað spjallað við aðra þrettán til
fjórtán ára unglinga á meðan hún var að venjast þeim skyndilegu og erfiðu breytingum sem orðið höfðu í lífi hennar eftir að
foreldrar hennar létust.
Skyndilega leit ljóshærði pilturinn um öxl. Jill staðnæmdist í sömu sporum en píndi sjálfa sig til að lyfta hendinni og veifa
klaufalega. Síðan fetaði hún nokkur skref áfram en staðnæmdist aftur þegar hann einblíndi áfram á hana og hallaði undir flatt

Eignastu þessa bók sem rafbók núna!

Rafbækurnar frá okkur getur þú hlaðið beint niður af síðunni okkar þegar þú kaupir bók