Adelaide Charboneau hrökk upp af værum svefni þegar eldingar leiftur skaust yfir himinhvolfið. Hún velti sér á hliðina, starði upp í loftið og bað þess í hljóði að þetta væri ekki upp­hafið af enn einni svefnlausri nótt sem enda myndi með teikn­ingavinnu niðri í vinnustofu. Þrumugnýr skók húsið. Adelaide starði á rimlagardínuna sem slóst við gluggahlerana. Óveður var í aðsigi. Hún fann það á loftinu sem barst inn um tveggja tommu sprungu undir gluggakistunni.