Adam Monroe velti öxlunum, teygði á hálsinum til að reyna að losa um uppsafnaða spennu í hálsvöðvunum og reyndi að fela hversu örmagna hann var. –Doris, hversu margir sjúklingar bíða enn? –Aðeins einn, í skoðunarherbergi númer tvö. Doris, lækna­ritarinn leit á hann og gretti sig. –Þú borðaðir engan hádegis­mat, er það? –Nei. Adam stakk upp í sig kexköku um leið og hann náði í sjúkraskýrslu síðasta sjúklingsins.