Barnaheimilið

Fara til baka

Kostaboð

Hún vildi ekki kvöldmat. Hún vildi fá stuðning hans við áform sín um að kaupa sér svolítið sæði.
Mallory Harris var spenntari en hún hafði verið lengi. Hún reyndi að róa sig meðan hún beið eftir Braden á fína veitingastaðnum sem hann hafði valið fyrir fund þeirra. Fundurinn var haldinn að hans ósk.
Hún horfði út um gluggann yfir höfnina og allt fólkið sem vappaði um á þilförum skemmtiferðaskips sem var nýlagst að
bryggju. Svo virti hún fyrir sér bleikan himininn, sem sólin skreytti fagurlega áður en hún hyrfi og héldi sig til hlés til
morguns.
Hún ákvað að panta sér glas af góðu víni. Braden myndi gera ráð fyrir að hún gerði það og ekki vildi hún að hann lyfti brúnum fyrr en hún hafði borið upp erindi sitt.
Það sakaði heldur ekki að fá ofurlítinn, fljótandi skammt af hugrekki þó að hún væri ekki vön að leita að styrk annars staðar en hjá sjálfri sér. Og stundum hjá Braden. Þó að þau fyrrverandi hjónin væru ekki náin lengur treysti hún enn dómgreind hans að flestu leyti varðandi það sem ekki tengdist tilfinningum.
Hann hafði haft ástæðu til að bjóða henni út að borða. Þó að þau snæddu saman nokkuð reglulega var það aldrei bara til þess að gæða sér á ljúffengum mat. Þau þurftu oft að ræða saman um ýmsa hluti og hittust þá yfir kvöldverði.
Hún afréð að velta því ekki fyrir sér hvers vegna Braden hefði kallað hana til fundar við sig í þetta sinn. Það þýddi ekki neitt.
Það vissi hún af reynslunni. Eftir að þau skildu fyrir þremur árum og tóku upp vináttu í stað hjónalífs höfðu þau bæði fundið takt sem báðum fannst nokkuð þægilegur. Það áleit Mallory að minnsta kosti.

Eignastu þessa bók sem rafbók núna!

Rafbækurnar frá okkur getur þú hlaðið beint niður af síðunni okkar þegar þú kaupir bók

Verð á rafbók

Verð á rafbókmeð VSK

995 kr.

Skoða bók Skoða flokk
Dýrasta djásnið

–Kæru ástvinir. Við erum saman komin hér í dag til þess að leggja Alönu Gold Collins til hinstu hvílu.
Athöfnin hafði verið heimskuleg hugmynd.
Flint Collins spennti greipar á kviðnum á sér og starði niður eftir svörtu buxunum á gljáandi fínu, svörtu skóna sína. Alana Gold. En háfleygt nafn. Næstum eins og á kvikmyndastjörnu.
Alana Gold. Fátt í lífi móður hans hafði minnt á gull. Nema hárið, kannski, þegar hún var ung og sæt. Áður en lífsins ólgusjór, eiturlyfin og fangelsin höfðu hneppt hana í þrældóm.
–Himnafaðirinn segir okkur að allt muni breytast þegar klukkan glymur.
Vel gat hugsast að himnafaðirinn hefði sagt það. Biblían gerði það að minnsta kosti, að sögn sálnahirðisins sem hafði verið fenginn til að jarðsyngja móður hans. Kæru ástvinir, hafði hann sagt. Það var Flint.
Hann var ástvinurinn. Sá eini.
Hann hafði aldrei átt neinn annan að. Hann vissi ekki einu sinni hver faðir hans var.
Hann heyrði fótatak fyrir aftan sig og stífnaði upp. Hann hafði beðið hana um að koma. Félagsráðgjafann. Til að láta skiptin fara fram.
Kæru ástvinir. Á sinn hátt hafði Alana unnað Flint heitt. Hún hafði án efa líka elskað „arfleifðina“ sem hún hafði skilið eftir handa honum. Þá sem hann hafði ekki vitað um og hafði ekki séð enn. Þá sem var fyrir aftan hann núna.
–Látið huggast, sagði presturinn. Flint leit á samúðarfulla, roskna manninn og gat fyrir sitt litla líf ekki munað hvað hann hét.

Eignastu þessa bók sem rafbók núna!

Rafbækurnar frá okkur getur þú hlaðið beint niður af síðunni okkar þegar þú kaupir bók

Verð á rafbók

Verð á rafbókmeð VSK

995 kr.

Skoða bók Skoða flokk
Sonarhvarfið

Girnileg.
Johnny Brubaker klemmdi aftur augun og opnaði þau ekki fyrr en hann var viss um að sjá ekkert annað en pappaskálarnar sem þöktu bekkinn í matarbílnum.
Hann leit á seðlana sem héngu á snúrunni fyrir ofan töfluna.
Hann jós hrísgrjónum, svörtum baunum og grænum og lauk í skál og bætti síðan við blaðsalati og sinni frægu salatsósu. Hann lokaði skálinni, festi seðilinn á hana og sneri sér að þeirri næstu. Þar var beðið um nautakjöt og síðan kom ein með svínakjöti. Það tók hann aðeins tæpa mínútu að útbúa skálarnar þrjár og hann gætti þess að láta augun ekki hvarfla annað á meðan.
Það gekk ágætlega þangað til kona nokkur við afgreiðslugluggann á bílnum hans, Englafæði, lagði spurningu fyrir konuna sem tók við pöntununum.
–Johnny?
Tabitha Jones, hjúkrunarfræðingurinn sem aðstoðaði hann á frídögum sínum, kallaði á hann og auðvitað leit hann ósjálfrátt á hana.
Þarna var þessi yndislegi bakhluti aftur. Hvernig stóð á því að hann hafði fríkkað svona frá í gær? Í hálft ár höfðu þau
unnið saman þarna. Þau höfðu verið nágrannar í níu mánuði og orðið góðir vinir. Var hann allt í einu að taka eftir henni á þennan hátt núna?
–Já?
Hann sneri sér aftur að skálunum og fann að karlmaðurinn við lúguna horfði á hann, en honum var hjartanlega sama. Bíllinn hafði staðið á götu við ströndina í San Diegó í rúma þrjár stundir og allan þann tíma höfðu viðskiptavinir verið að glápa á hann inn um lúguna.
–Heilbrigðisfulltrúinn spyr hvort hann megi koma inn, sagði Tabitha hikandi.

Eignastu þessa bók sem rafbók núna!

Rafbækurnar frá okkur getur þú hlaðið beint niður af síðunni okkar þegar þú kaupir bók

Verð á rafbók

Verð á rafbókmeð VSK

995 kr.

Skoða bók Skoða flokk