Flýtilyklar
Brauðmolar
Lara Lacombe
-
Svikarinn
Veðurstofan hefur gefið út stormviðvörun fyrir
Washingtonborg og nágrenni...“
–Þú ættir að drífa þig af stað.
Læknirinn Jillian Mahoney leit upp frá
tölvuskjánum og deplaði augunum. Carla, vinkona hennar, stóð fyrir framan hana í skærgrænum sloppi sem myndi sóma sér vel á flugvallarstarfsmanni. Jillian gæti aldrei klæðst
neinu í þessum lit, enda hvít sem mjöll, en
Carla var dökk á hörund og liturinn fór henni
vel.
–Þú ert ákaflega græn í dag, sagði Jillian og
sneri sér aftur að tölvunni.
–Ég var í hátíðarskapi í morgun, sagði Carla
þurrlega.
–Það er enn rúm vika til jóla. Auk þess er
skærgrænt ábyggilega enginn jólalitur.
–Jú, samkvæmt mínum kokkabókum. Carla
hallaði sér fram á skrifborðið. –Mér er alvara,
Jilly. Þú þarft að komast héðan áður en bylurinn
skellur á. Snjóþykktin á að verða þrjátíu sentimetrar.
–Ég veit það, sagði Jillian og sló hraðar á
lyklaborðið. –Ég þarf bara að ljúka við þessi
yfir litsblöð.
–Áttu mat heima til tveggja daga?
Jillian stundi. –Almáttugur, Carla, þetta er
bara snjókoma, en ekki heimsendiVerð á rafbókVerð á rafbókmeð VSK820 kr. -
Dulmálið
–Dr. Fleming, geturðu tjáð þig um viðvörunina
sem var gefin út vegna kjarnaofnsins í MiðVirginíu eftir jarðskjálftann á þriðjudaginn?
–Dr. Fleming, er öruggt að nota kjarnorku?
–Er almenningur í hættu?
Claire Fleming kreisti fram bros þegar hún
sneri sér að nokkrum fréttamönnum sem stóðu
á gangstéttinni framan við skrifstofur kjarnorkuöryggisnefndar. Hún hafði búist við þessum spurningum, en vonast eftir að geta fengið
sér kaffibolla fyrst. Morgnarnir voru nógu erfiðir þó að kaffileysi bættist ekki við. Kaffið
kom henni í gang.
–Ég vil fullvissa fólk um að ekkert óhapp
átti sér stað í kjarnorkuverinu í Mið-Virginíu.
Kjarnaofninn gaf frá sér væg merki um truflanir
í kjölfar jarðskjálftans, en neyðarbúnaðurinn
tók við stjórninni eins og vera ber og almenningur var aldrei í hættu. Kjarnorka er enn einhver öruggasta leiðin til að fullnægja vaxandi
orkuþörf þjóðarinnar.
Einn fréttamaðurinn, lágvaxin og þybbin
kona með stór gleraugu og alvörusvip, páraði
eitthvað hjá sér og opnaði svo munninn til að
spyrja, en Claire stöðvaði hana með því að rétta
upp höndina og brosa afsakandi. –Við höldum
fréttamannafund síðar í dag og ég yrði þakklát
ef þið biðuð með spurningarnar þangað til hann
hefst.
Fréttamennirnir mölduVerð á rafbókVerð á rafbókmeð VSK820 kr. -
Mannslíf í húfi
Hvar er hún?
James fitlaði við bjórglasið sitt og horfði á
sjónvarpið fyrir ofan barinn með öðru auganu. Hann sat í horninu og sá yfir alla krána
og enda þótt hann væri lítið fyrir golf voru
myndirnar frá golfkeppninni það skásta sem
um var að vera á þessari stundu.
Hann leit á úrið sitt, lagði glasið á borðið
og fékk sér handfylli af jarðhnetum. Kelly
var yfirleitt stundvís, en ef til vill hafði
dagurinn verið langur eða umferðin mikil.
Það rigndi og ökumenn í Washington misstu
stundum vitið þegar dropi kom úr lofti. Ef
hún kæmi ekki fljótlega drykki hann bjórinn
sem hann hafði keypt handa henni. Hann
myndi bara gera henni greiða með því.
Engum fannst volgur bjór góður.
–Viltu annan, James? kallaði Danny og
þurrkaði af barborðinu.
James hristi höfuðið. –Ekki strax, takk.
Ekki fyrr en ég er búinn með bjórinn hennar
Kelly.
–Ætti hún ekki að vera komin?
Eins og eftir pöntun opnuðust dyrnar og
Kelly kom askvaðandi inn, alvarleg á svip og
strauk regndropana af yfirhöfninni. Hún
veifaði til Dannys á leiðinni að borðinu, settist síðan og stundi og tæmdi svo úr bjórflöskunni í einum teyg. James rak upp stór
augu. Hún setti síðan flöskuna á borðið og
ætlaði að biðja um aðra, en Danny var þá
kominn með flöskuna og brVerð á rafbókVerð á rafbókmeð VSK820 kr.