–Þakka þér fyrir, aðstoðaryfirlögregluþjónn. Annie Morgan horfði í tárvot augu konunnar sem hafði stöðvað hana á ganginum á lögreglustöðinni. –Frú Milkin, sagði hún og tók í höndina á Bonnie. –Við erum þér þakklát fyrir að vilja tala við fólkið í strokubarnateyminu og vera svona hreinskilin. Það hlýtur að vera þér óbærilegt að þurfa að rifja upp sonarmissinn. En ég fullvissa þig um að það sem þú hefur sagt okkur, öll litlu einkennin sem oft fara framhjá fólki, hjálpa okkur að bjarga mannslífum. Annie hefði getað bætt ýmsu við, til dæmis því að ellefu löggæslustofnanir í sunnanverðri Kaliforníu stóðu að þessari sameiginlegu sérsveit, sem hafði það meginhlutverk að finna þessi börn, hjálpa þeim og vernda þau. En það hafði allt komið fram á morgunfundinum skömmu áður. Hún þurfti að fara á annan fund í San Díegó þennan ágústmorgun. Hún kveið honum en var jafnframt vongóð. Það yrði ekki auðvelt að sjá fyrrverandi eiginmann sinn í fyrsta skipti í tíu ár, en vonandi þess virði. En hvað sem öllum fundum liði myndi hún gefa Bonnie tíma. Hún renndi fingrunum gegnum stutta, ljósa hárið. –Þú ert gott dæmi um móðurina sem mig langar til að verða. Þú helgar þig syni þínum. Það er augljóst af öllum tilraunum þínum til að reyna að hjálpa honum og útvega honum aðstoð. Ást þín var stöðug og skilyrðislaus þrátt fyrir fíknina sem ekki vildi sleppa af honum tökunum. Og í dag heiðrarðu minningu hans með því að hjálpa öðrum í sömu stöðu. –Áttu engin börn? spurði Bonnie og rölti hægt í átt að lyftunni.

Eignastu þessa bók sem rafbók núna!

Rafbækurnar frá okkur getur þú hlaðið beint niður af síðunni okkar þegar þú kaupir bók

Þetta er bara rannsókn. Þú ert ekki að skuldbinda þig að neinu leyti enn.
Orðin ómuðu í höfðinu á Elainu Alexander þegar hún fékk sér sæti og var komin aftur í dökkbláa læknafatnaðinn sinn.
Skoðunin sem hún hafði farið í rétt í þessu var síðasta stig forrannsóknar, ráðgjafar og pappírsvinnu sem hún hafði þurft að ganga í gegnum á vegferð sinni til þess að stofna eigin fjölskyldu.
Nú beið hún eftir viðtali við Cheryl Miller, sem var sérfræðingur í kvensjúkdómum og fæðingarhjálp á frjósemislækningastofunni Foreldragáttinni.
Þetta er bara rannsókn. Þú ert ekki að skuldbinda þig að neinu leyti enn.
Hún var taugaóstyrk. Jafnvel dálítið smeyk. En hún var harðákveðin í að gera þetta. Þær Cassie höfðu verið svilkonur í tæpt ár. Cassie hafði bara verið að reyna að róa Elaina þegar þær spjölluðu saman í síma einn morguninn. Orð Cassie höfðu ekki dugað til að slá á kvíðann, en hins vegar höfðu þau sannað fyrir henni hversu mjög hún þurfti á því að halda að vita að hún hefði komið vel út úr öllum frumrannsóknunum og gæti fengið tíma fyrir uppsetningu fósturvísanna ef hún tæki þá ákvörðun að halda sínu striki.
Hún hafði rætt við starfsfólkið í Foreldragáttinni um glasafrjóvgun, þannig að egg úr henni yrði frjóvgað með sæði úr Peter utan legsins og síðan yrði fósturvísinum komið fyrir í leginu á henni, en Elaina hafði fremur kosið að láta sprauta sæðinu inn í sig og láta barnið verða til í móðurkviði

Eignastu þessa bók sem rafbók núna!

Rafbækurnar frá okkur getur þú hlaðið beint niður af síðunni okkar þegar þú kaupir bók

 Jæja, ætlum við sem sagt að gera þetta?
Ákveðið já barst frá öldunum. Doktor Jamison Howe var á morgunskokki á ströndinni. Strigaskórnir gáfu frá sér taktfastan slátt í þykkum sandinum. Sá vinstri nuddaðist í sífellu við litlutána.
Við sólarupprás sá hann Emily brosandi út að eyrum. Úr augum hennar skein hamingjan sem hún hafði aldrei týnt, jafnvel ekki eftir allar heilaaðgerðirnar sem hún hafði þurft að gangast undir í kjölfar reiðhjólaslyssins. Nokkrum sekúndum áður en hún fór í síðustu aðgerðina hafði hún lofað honum að þau myndu eignast barnið. Þau myndu stofna fjölskyldu. Hún hafði látið hann sverja að hann myndi ekki hugsa um annað meðan skurðlæknarnir væru að störfum.
Framtíðin. Barnið sem þau höfðu lagt svo hart að sér við að reyna að búa til. Hún hafði sagt að það myndi gerast. Hún hafði verið svo sannfærð að hann hafði trúað henni. Og klukkutímum saman hafði hann hugsað um barn sem ekki var til. Hugsað um það hvort barnið yrði stúlka eða drengur. Leikið sér að nöfnum.
Séð fyrir sér barnakerru og reiðhjólastól eða bakpoka fyrir lítil stýri.
Ferðir í Disneyland. Sundkennslu. Þau Emily þar sem þau stóðu og horfðu á barnið sitt sofa.
Þess vegna hafði hann ekki trúað læknunum þegar þeir

Eignastu þessa bók sem rafbók núna!

Rafbækurnar frá okkur getur þú hlaðið beint niður af síðunni okkar þegar þú kaupir bók

Dagurinn byrjaði ósköp venjulega.
Hinn þrjátíu og sex ára gamli Woodrow Alexander, sem alltaf var kallaður Wood, vatt sér fram úr rúminu og smeygði
sér í léttu náttbuxurnar sínar. Hreyfingar hans voru í fullkomnu samræmi við hreyfingar Retró, sem var sex ára gömul labradortík. Hún stökk niður úr rúminu, teygði úr sér og rölti til hans.
Hin ljósa Retró stóð vörð við baðherbergisdyrnar meðan Wood gekk örna sinna. Síðan röltu þau út úr svítunni og fram
ganginn í átt að eldhúsinu. Þau forðuðust stofuna og lokuðu dyrnar hinum megin við hana. Þar var hin svítan í húsinu. Elaina þurfti á svefni að halda.
Wood kom kaffivélinni í gang. Þau fyrrverandi konan hans voru bæði hrifnust af dökkristuðu, kólumbísku kaffi. Meðan
hann hellti upp á könnuna skaust Retró gegnum hundalúguna og út í garðinn.
Hann hafði sett upp útiarin við sundlaugina meðan þau Elaina voru enn gift. Hún hafði óskað eftir því. Vinsta megin við arininn hafði hann komið fyrir útieldhúsi. Hann hafði gróðursett rósarunna og byggt sér verkstæði í horninu yst. Að ósk Elainu hafði hann svo látið annað í garðinum eiga sig. Hún vildi hafa hann sem náttúrulegastan. Sums staðar óx gras, sem hann sló reglulega, en annars staðar einkenndist garðurinn af trjám sem uxu hér og þar og rótum sem stóðu upp úr jörðinni. Wood hafði

Eignastu þessa bók sem rafbók núna!

Rafbækurnar frá okkur getur þú hlaðið beint niður af síðunni okkar þegar þú kaupir bók

–Hlustaðu á skilaboðin þín. Christine frá Foreldragáttinni hringdi. Þú þarft að hringja í lækni sem heitir Craig Harmon.
Ég skildi eftir boð í talhólfinu þínu um það. Og hér er númerið hjá lækninum svo að þú þurfir ekki að skrifa það niður.
Símanúmer batt enda á textaboðin frá litlu systur hennar.
Amelia sat í gluggasætinu í flugvél sem var fullsetin. Fólkið beið eftir því að fara í gegnum vegabréfaeftirlit og tollgæslu.
Flugferðin hafði tekið átta tíma og Amelia var mjög þreytt.
Hún lagði lófann á kviðinn á sér, sem var að mestu flatur enn, og stakk lófanum svo undir þrönga, hvíta bómullarbolinn
og svörtu gammosíurnar. Hún minnti sig á að halda ró sinni.
Streita gat haft neikvæð áhrif á barnið.
Það sama gilti um allt fólkið sem gaf sér góðan tíma til að rýma flugvélina. Það olli henni nefnilega streitu.
Hún hlustaði á skilaboðin frá systur sinni.
Í hálfa mínútu heyrði hún fátt annað en skruðninga. Annað hvort hafði Angeline verið á sérlega hávaðasömum og fjölmennum stað þegar hún las skilaboðin inn, eða tæknin hafði brugðist.
Amelia heyrði að minnsta kosti ekki nokkurn skapaðan hlut. Fjandinn.

Af hverju þurfti hún að hringja í lækni? Vonandi amaði ekkert að barninu. Amelia var komin rúmlega fjórtán vikur á leið
og hafði því komist klakklaust í gegnum fyrstu þrjá mánuðina, sem oft skiptu sköpum varðandi framhald meðgöngunnar.
Þegar hún stóð upp rak hún höfuðið upp undir stokkinn í flugvélinni. Hún skyggndist fram eftir ganginum og reyndi að
meta hversu lengi enn hún þyrfti að bíða.
Að minnsta kosti tíu sætaraðir biðu.

Eignastu þessa bók sem rafbók núna!

Rafbækurnar frá okkur getur þú hlaðið beint niður af síðunni okkar þegar þú kaupir bók