Becky Ridgely greip gallajakkann af snaganum og fór út um bakdyrnar. Létt mistur lét loftið virðast svalt en spáð hafði verið tíu stiga hita yfir daginn. Vindurinn kældi hana strax en hún hafði orðið að sleppa frá húsinu, annars hefði hún sokkið dýpra í vanlíðanina sem hafði gagntekið hana. Eftir nokkrar vikur yrði skilnaður þeirra Nicks genginn í gegn.

Shelly Lane elti Matt Collingsworth inn á Country Café þegar klukkuna vantaði tuttugu mínútur í tvö á föstudegi um miðjan júní. Lykt af steiktum kjúklingi, kanil og nýlöguðu kaffi tók á móti henni. Lágvaxin, bústin kona með grátt hár tekið aftur í hnút brosti og kom til þeirra. Sæl verið þið, sagði konan með heillandi Texas-hreimi. –Þið megið setjast þar sem þið viljið og Jill kemur strax til að taka við pöntun.

Það var niðamyrkur þegar Kali Cooper steig út úr forugum jeppanum til að opna hliðið að Silver Spurs-búgarðinum. Búgarðinum hennar. Enn átti hún erfitt með að átta sig á því að hún var eigandi landsins sem hún hafði elskað síðan hún heimsótti það í fyrsta og eina skiptið fyrir fimmtán árum. En eftir mánaðalöng átök við son þriðju eiginkonu afa hennar, var það orðið opinbert.

Það fór að rigna svo vegurinn að Jack’s Bluffbúgarðinum varð hættulega háll. Þetta kvöld var hvorki öruggt fyrir menn né dýr. Flesta daga tilheyrði Bart fyrrnefnda flokknum. Hann hægði á pallbílnum og hækkaði í útvarpinu, söng með George Strait og annar þeirra var töluvert falskari en hinn. Bart teygði úr sér og tók svo af sér hálsbindið sem hann hafði þegar losað um. Hann hafði ekki viljað keyra til Houston þetta kvöld, sérstaklega ekki í þessum apafötum. En móðir hans hafði ekki sætt sig við neitun.

Trish Cantrell skolaði vínglasið og setti í upp­þvottavélina. Eins gott að fara í háttinn. Klukkan var aðeins tíu en hún hafði ekki sofið vel síðan byssumaður hafði ruðst inn í bílinn hennar á bíla­stæði veitingahúss í vikunni áður. Sem betur fer var dóttir hennar ekki heima, táningsstúlkan var í sjálfboðastarfi í sumarbúðum fyrir fötluð börn.