Flýtilyklar
Sjúkrasögur
-
Bráðaliðinn
Jólalög og klingjandi hljóð frá jólabjöllum smugu inn í höfuðið á Abbie Cook. Á eftir fylgdi hlátur. Nýburar voluðu, tebollum
var klingt og kaffiilmur barst um húsið.
Farðu burt, heimur.
Barnagráturinn stakkst í hjartað á henni eins og beittur hnífur og jók enn á sársaukann sem fyrir var. Hún neitaði að opna
augun og reyndi eftir megni að halda niðri því litla sem hún hafði borðað.
–Gleðileg jól, Abbie. Vaknaðu. Læknirinn fer á stofugang eftir augnablik. Þú gætir jafnvel fengið að fara heim. Viltu ekki
vera heima hjá þér á jóladag, vinan?
Þó að Abbie væri með lokuð augun fann hún tár renna niður kinnina. Hún sneri sér undan. Síst af öllu langaði hana til að fara heim í tóma húsið með tóman maga og kramið hjarta. Það var yndislegt að geta legið þarna í móki undir sænginni, ekki síst þennan dag.
Þetta voru þriðju jólin hennar án Michaels. Þau fyrstu höfðu verið þokukennd og einkennst af samúðarskeytum. Á öðrum
jólunum hafði hún þóst skemmta sér vel með fólki sem fannst að hún ætti ekki að vera ein, enda þótt hún þráði ekkert frekar en einveru. Og nú þetta. Enn eitt árið án skreytinga. Enn eitt árið var að líða án þess að hún hefði efnt loforðið sem hún gaf manninum sínum.Eignastu þessa bók sem rafbók núna!
Rafbækurnar frá okkur getur þú hlaðið beint niður af síðunni okkar þegar þú kaupir bók
Verð á rafbókVerð á rafbókmeð VSK995 kr. -
Veikar varnir
Cordelia Greenway hallaði sér aftur í stólinn og reyndi að hunsa öran hjartsláttinn og svimann sem helltist yfir hana. Hún andaði djúpt og tók um hálsinn á sér, nuddaði hann létt og lokaði augunum um leið og hún beið eftir því að hreyfingin hefði áhrif.
Svitinn var farinn að leka á milli herðablaða hennar, sem var annað einkenni. Allt í kringum hana var fólk að spjalla saman;
enginn virtist hafa tekið eftir þessu litla „kasti“. Það var alveg eins og hún vildi hafa það. Hún þoldi ekki vesen. Hún þoldi ekki þegar athyglin beindist að henni.
Svo að hún var áfram þögul, nuddaði hálsinn áfram létt og reyndi að róa hjartsláttinn. Líklega hefði hún átt að líta á úrið til
að tímasetja þetta... en hún var svo vön að þurfa að takast á við þetta, svo vön að fela það að henni hafði ekki einu sinni dottið það í hug fyrr en núna. Hún hafði bara farið í sjálfvarnarham.
Með hinni höndinni lyfti hún upp hárinu í hnakkanum, þar sem það límdist við hálsinn. Úff. En þetta var loksins farið að
virka. Hún gat næstum því heyrt hvernig hægja tók á hjartslættinum. Guði sé lof. Nokkrum mínútum síðar dró hún djúpt að sér andann og hallaði höfðinu andartak fram á kalt skrifborðið. Þetta var betra.
Hún tosaði í bolinn sinn, svo að loft kæmist undir hann. Það fyrsta sem hún ætlaði að gera þegar hún kæmi aftur heim var að stíga undir sturtuna.
Hún heyrði hávaða til vinstra handar. Hún leit upp yfir skilrúmið. Nokkrir aðrir rannsakendur hermdu eftir henni, svo að þau litu út eins og fjölskylda af jarðköttum.
Helier prófessor gekk um gólf með símann sinn. Hljóðið hafði komið frá skrifstofu hans. Rödd hans var skræk. Hún hikaði ekkiEignastu þessa bók sem rafbók núna!
Rafbækurnar frá okkur getur þú hlaðið beint niður af síðunni okkar þegar þú kaupir bók
Verð á rafbókVerð á rafbókmeð VSK995 kr. -
Þrekraun
Hún stundi með sjálfri sér. Alex hafði aðeins starfað á deildinni í nokkra mánuði. Hann var afar laginn við sjúklingana,
en félagfærni hans virtist hverfa um leið og hann þurfti að ræða við samstarfsfók sitt eða einhverja aðra um mál sem ekki snertu vinnuna. Hann fór aldrei með vinnufélögunum á krána, snæddi ævinlega hádegisverð einn síns liðs og þegar hann sat á kaffistofunni tók hann aldrei þátt í samræðum.
Hann var áreiðanlega enginn uppskafningur, en Dani taldi líka ólíklegt að hann væri feiminn. Af einhverjum ástæðum hélt hann sig til hlés. Dani samdi vel við alla en vissi ekki hvernig hún ætti að ná sambandi við Alex. Hann sat ásamt henni í skipulagsnefndinni fyrir jólaveislu deildarinnar og var án efa sá erfiðasti sem deildin hefði getað kosið til að gegna því hlutverki, en Dani yrði bara að gera gott úr öllu eftir föngum.
–Vildirðu tala við mig? spurði hann.
–Við þurfum að ræða um jólamálsverð deildarinnar. Ertu upptekinn í hádeginu í dag eða getum við talað um þetta
yfir samloku?
–Ég fer á fund í hádeginu, því miður.
Dani trúði honum ekki, en einhvern veginn urðu þau að skipuleggja jólamáltíðina. Ef hún gæfi Alex frest myndi hann að lokum neyðast til að velja dag. Og ef hann veldi annað af þeim tveimur kvöldum þegar hún var upptekin myndi hún breyta dagskránni sinni, enda vildi hún virkilega koma þessu frá.Eignastu þessa bók sem rafbók núna!
Rafbækurnar frá okkur getur þú hlaðið beint niður af síðunni okkar þegar þú kaupir bók
Verð á rafbókVerð á rafbókmeð VSK995 kr. -
Sumarást
Hlaupið var Dani mikið hjartans mál. Með því var hún að afla fjár til að kaupa skanna fyrir nýbura á fæðingardeildinni.
–Kannski leyfa skipuleggjendurnir mér að hlaupa í staðinn fyrir þig, sagði Hayley.
Danielle góndi á hana. –Þér finnst hundleiðinlegt að hlaupa.
–Já, en málstaðurinn er góður. Mundu að við ætluðum báðar að vera jákvæðar í ár. Síðasta ár var hörmulegt fyrir okkur báðar.
Tilvera Hayley hafði hrunið fyrir rúmu ári þegar unnusti hennar, Ethan, beið bana við að reyna að bjarga fólki úr brennandi húsi. Leo, eiginmaður Danielle, hafði óvænt yfirgefið hana fyrir níu mánuðum. Þær stöllur höfðu stutt hvor aðra í gegnum hörmungarnar og fyrir mánuði, þegar bráðabirgðaskilnaður Danielle gekk í gegn og ár var liðið frá andláti Ethans, höfðu þær
ákveðið að segja já við öllum tækifærum sem þeim byðust.
Þær töldu að það myndi hjálpa þeim að halda sínu striki og lifa lífinu til fulls. Danielle sagði að besta hefndin fælist í því að hafa það gott og hún ætlaði ekki að eyða ævinni í að gráta mann sem elskaði hana ekki lengur.
–Við ákváðum að lifa sem best og grípa sérhvert tækifæri, sagði Hayley. –Þess vegna verðurðu að segja já viðEignastu þessa bók sem rafbók núna!
Rafbækurnar frá okkur getur þú hlaðið beint niður af síðunni okkar þegar þú kaupir bók
Verð á rafbókVerð á rafbókmeð VSK995 kr. -
Bestu vinir
–Ertu að gera hvað? Augu Mikes virtust vera að springa út úr höfðinu á honum. –Þú skalt ekki halda að ég ætli bara að sitja hérna og hlusta á meðan þú segir mér að þú sért að eignast barn með öðrum manni...
–Ég er ekki búin að skuldbinda mig til neins, greip Kitty fram í fyrir honum. Hún reyndi að eyða spennunni með því. Það
var óþolandi þegar hann missti stjórn á skapi sínu. –Ég er bara að íhuga það.
–Jæja, það er eins gott að þú hættir að íhuga það.
–Og þetta er ekki barn annars manns, bætti hún við. Hún vissi að hún ætti bara að þegja. Röksemdafærsla hennar myndi
eingöngu hella olíu á eldinn og gera hann enn reiðari en ef þau ætluðu að ræða þetta vildi hún fá tækifæri til að standa fyrir
máli sínu áður en það stigmagnaðist í rifrildi.
–Er þetta barnið mitt?
–Nei, það yrði barnið hans Cams.
–Og það er annar maður. Ef þú ætlar að eignast börn skaltu fjandinn hafi það eignast þau með mér.
Kitty fannst afar ólíklegt að hún myndi vilja eignast börn með Mike, miðað við núverandi viðhorf hans, en hún hélt þeirri hugsun fyrir sjálfa sig. –En tæknilega séð verður það ekki heldur barnið mitt, útskýrði hún. –Ég myndi bara vera staðgöngumóðirin. Það yrði barnið þeirra Jess og Camerons.
–Hvers vegna í ósköpunum myndi þig langa til að ganga með barn fyrir einhvern annan?Eignastu þessa bók sem rafbók núna!
Rafbækurnar frá okkur getur þú hlaðið beint niður af síðunni okkar þegar þú kaupir bók
Verð á rafbókVerð á rafbókmeð VSK995 kr. -
Heimþrá
–Til hamingju, Claudia. Þú átt von á tvíburum!
Dökkbrún augu Claudia Monticello, sem hún fékk frá ítölskum föður, stækkuðu í ljósu andlitinu, en húðina fékk hún frá írskri móður. Hún starði skelfd og vantrúuð til skiptis á magann og á svarthvíta kornótta myndina á skjánum og svo leit hún á brosmildan lækninn og loks upp í loftið þar sem hún reiknaði með að himnaríki væri. Ekki að hún héldi að foreldrar hennar væru að brosa til hennar af himnum ofan eftir það sem hún hafði gert.
Allt í einu varð funheitt í herberginu og hún átti erfitt með að ná andanum. Hún greip sveittum höndum um brúnina á rannsóknarbekknum. Tvö börn. Hún opnaði örlítið munninn en hún brosti ekki. Hún hristi höfuðið í afneitun og nagaði neglur.
Læknirinn brosti enn og horfði á skjáinn. Hann var greinilega ekki meðvitaður um skelfinguna sem hafði gripið sjúklinginn
hans og færði til sónarinn til að fá betri myndir.
Þetta hlutu að vera mistök, hugsaði Claudia. Læknirinn hlaut að hafa lesið vitlaust út úr myndunum.
En Claudia vissi sjálf að þetta voru engin mistök. Börnin voru tvö og þarna voru tveir aðskildir hjartslættir. Læknirinn benti á þá. Claudia var ekki eins spennt og læknirinn. Hún var tuttugu og níu ára og allt annað en spennt fyrir því að verða einstæð tvíburamóðir. Og það voru margar ástæður fyrir því. Í fyrsta lagi var hún mörg þúsund kílómetra í burtu frá heimahögunum… og í öðru lagi þá myndu börnin aldrei hitta föður sinn.Eignastu þessa bók sem rafbók núna!
Rafbækurnar frá okkur getur þú hlaðið beint niður af síðunni okkar þegar þú kaupir bók
Verð á rafbókVerð á rafbókmeð VSK995 kr. -
Ævintýraþrá
–Viltu að ég geri hvað í kvöld?
Harriet svelgdist næstum því á engiferkexkökunni sem hún var nýbúin að dýfa í teið. Hvernig vissi yfirmaður hennar alltaf
hvernig átti að koma henni úr jafnvægi? Vissi hann ekki að það voru næstum helgispjöll að trufla manneskju á svona stundu?
–Flytja fyrirlesturinn í kvöld. Þú tekur aldrei heiðurinn af verkum þínum og þetta væri fullkomið tækifæri til að sýna
rannsóknir þínar.
Bailey læknir rétti henni munnþurrku og brosti. –Mylsna.
–Æ!
Enn meiri vandræðagangur. Kökumylsna skreytti nú dökkbláan búning hennar. Hefðbundin tíguleg framkoma. Eða þannig. Yfirleitt fór aðsniðinn kjóllinn grönnum vexti Harriet vel… bjó til þá blekkingu að hún væri meiri kvenmaður en strákastelpa. En nú þegar blaut engiferkexkaka var framan á henni líktist hún meira… jæja… maður var ýmsu vanur á barnadeild spítalans. Hún tók við munnþurrkunni og hló vandræðalega.
Hún hafði fengið alls konar sull í búninginn í gegnum árin og þetta taldist ekki alvarlegt. Ekki að það væri þægileg stund að nudda bringuna með munnþurrku fyrir framan yfirmanninn.
–Ég veit ekki…
Hún ákvað að nota gamalkunna afsökun. –Systir mín þarfnast mín…
–Systir þín býr í Los Angeles. Góð tilraun, Harriet.
–Reyndar er hún að koma í heimsókn?
Hmm. Þetta átti ekki að hljóma eins og spurning.
–Hvenær?Eignastu þessa bók sem rafbók núna!
Rafbækurnar frá okkur getur þú hlaðið beint niður af síðunni okkar þegar þú kaupir bók
Verð á rafbókVerð á rafbókmeð VSK995 kr. -
Fjölskylda í jólagjöf
–Flýttu þér, Riley. Það er komið að þér. Harkalegt höggið í öxlina henti honum næstum úr stólnum. Riley hló og sneri sér við.
Frank Cairney, einn af hjúkrunarfræðingunum í endurhæfingunni, stóð þarna með bakpokann á öxlinni. –Á ég að fara að taka frá pláss við barinn fyrir okkur?
Riley kinkaði kolli. –Ég þarf bara að klára nokkrar skýrslur og svo kem ég. Takk, strákar.
Hann vélritaði hratt inn í rafrænu skýrsluna og gerði ítarlega skýrslu um ástand Jake Ashford, hermanns sem hafði slasast í
Afganistan og lá nú inni á endurhæfingarspítala hersins í Waterloo Court.
Það var seint um eftirmiðdag á föstudegi. Þeir sem gátu farið heim höfðu farið heim. En sumir sjúklinganna myndu ekki geta farið heim til sín á næstunni. Jake var einn af þeim.
Starf í endurhæfingarstofnun hafði ekki verið á planinu hjá Riley. En vegna fjölskylduaðstæðna hafði kollegi hans ekki
getað hafið störf á tilsettum tíma, svo að spítalann vantaði einhvern til að fylla í skarðið. Skurðlækningareynsla Rileys í bæklunarlækningum hafði vakið athygli og tilflutningi hans hafði verið frestað um nokkrar vikur.
En í dag var síðasta vaktin hans. Satt best að segja var hann feginn. Starfsfólkið og stuðningsteymið á Waterloo Court var frábært og endurhæfingarstarfið í heimsklassa, en Riley kunni við hraðann á neyðarvaktinni. Næsta mánudag yrði hann kominn til Sierra Leone, þar sem önnur hrina af ebólu virtist vera að brjótast út.
Hann lauk við skýrslurnar og gekk niður ganginn að rúmum sjúklinganna. Hann heyrði hlátur hennar áður en hann kom auga á hana.Eignastu þessa bók sem rafbók núna!
Rafbækurnar frá okkur getur þú hlaðið beint niður af síðunni okkar þegar þú kaupir bók
Verð á rafbókVerð á rafbókmeð VSK995 kr. -
Allt fyrir Amy
Spítalaslúðrið var svolítið eins og vindurinn: Ófyrirsjáanlegt og átti til að rjúka upp í eina eða aðra áttina. Upplýsingar gátu
hæglega endað í öðrum enda spítalans áður en þær bárust fólkinu sem þær varðaði. Það kom því Chloe Delancourt ekki
sérlega á óvart að hún komst alla leið á kaffiteríuna áður en hún heyrði hluta af fréttum sem vörðuðu hana sjálfa.
–Hvað er þetta sem ég heyrði um kærastann þinn og eitthvert barn?
Einn af læknunum kom til hennar þar sem hún stóð aftast í röðinni.
–Kærastann minn?
Jake var löngu horfinn og ef hann átti barn þá hafði það ekkert með hana að gera.
Petra brosti. –Allt í lagi, hann er þá ekki kærastinn þinn. En þar sem hann er myndarlegur, einhleypur og býr hjá þér þá má
líta á það sem aðgerðarleysi af þinni hálfu.
–Áttu við Jon?
Chloe hafði bara hitt Jonathan Lambert í samtals tíu mínútur frá því hann flutti inn fyrir tveimur vikum.
–Hversu mörgum myndarlegum mönnum býrðu með á þessari stundu?
–Bara þessum eina…
Tíu mínúturnar höfðu dugað til að hún tæki eftir því að hannvar vissulega myndarlegur… og var með dýrðlegt bros… enEignastu þessa bók sem rafbók núna!
Rafbækurnar frá okkur getur þú hlaðið beint niður af síðunni okkar þegar þú kaupir bók
Verð á rafbókVerð á rafbókmeð VSK995 kr. -
Tvö hjörtu
–Hann er fífl. Mér líkar ekki við hann. Ég ætla sko aldrei að vinna með honum, hvað þá giftast honum!
Það sem Iolana sagði ekki var Andrew Tremblay læknir er kannski asni, en hann er ótrúlega kynþokkafullur og það eina sem mig langar er að stökkva á hann og kyssa hann eða kyrkja hann.
Litli bróðir hennar þurfti samt ekki að heyra þann hluta.
Enginn þurfti reyndar að heyra það.
Þá myndi mannorð hennar skaddast. Mannorðið sem hún hafði haft mikið fyrir að byggja upp eftir að David skildi við hana í sárum fyrir tveimur árum. Hún þurfti að hafa óflekkað mannorð. Það var nógu slæmt að hún var dóttir yfirskurðlæknisins.
Það þýddi að hún varð að leggja mun meira á sig til að sanna sig.
Hún fékk enga frípassa.
–Svona nú, Lana. Hann er besti íþróttalæknirinn og sá sem veit mest um brimbretti. Hann ætlar að koma mér í meistaradeildina eftir tvo mánuði. Ég þarf á honum að halda.
–Ekki að ræða það, Keaka. Ekki að ræða það.
Iolana brosti með sjálfri sér þegar hún notaði havaíska nafn Jack því hún vissi að það fór í taugarnar á honum. Þó að hann notaði það þegar hann var að keppa á brimbretti.
Jack hleypti brúnum, krosslagði handleggina og starði á hana.
–Það þýðir ekkert að nota dauðastöruna á mig, Keaka. Ég fann hana upp.
Iolana gekk framhjá honum. Hún hafði sjálf kennt honum dauðastöruna. Hún hafði nánast ein séð um að ala Jack upp eftir að móðir þeirra fór.
–Pabbi sækir um græna kortið fyrir hann sem vinnuveitandi hans.Eignastu þessa bók sem rafbók núna!
Rafbækurnar frá okkur getur þú hlaðið beint niður af síðunni okkar þegar þú kaupir bók
Verð á rafbókVerð á rafbókmeð VSK995 kr.
Gefðu rómantík
Sendu okkur ástarbréf
Skráðu þig á póstlista