Flýtilyklar
Sjúkrasögur
-
Gagnkvæm þrá
Hún var of sein. Aftur.
Hún skundaði inn, þjökuð af sektarkennd og gremju eins og venjulega, og beint í flasið á James Slater, yfirlækni,
deildarklappstýru og heimsins stundvísasta manni.
Hann lyfti brún og brosti í kampinn. –Daginn, Emily.
Hver er afsökunin í dag?
Hún ranghvolfdi augunum. –Billy. Fyrirgefðu. Hann vildi ekki fara í skóna.
Þá hló James. –Farðu með hann berfættan í skólann.
Þá gerir hann þetta aldrei aftur. En ég er feginn að þú ert komin. Ég set þig inn á endurlífgun. Ég er svolítið
upptekinn á fundum í allan dag og þarf að biðja þig um að sinna nýja lækninum okkar.
Emily rak upp stór augu. –Þarf hann barnapíu?
Aftur skellti James upp úr. –Tæplega. Hann þarf bara að kynnast deildinni. Við erum mjög heppin að fá hann.
Hann vann hjá SKL.
Það kom henni á óvart. Stóráfallakerfi Lundúnaborgar var á heimsmælikvarða og eitt andartak velti hún því fyrir
sér hvers vegna í ósköpunum hann hefði kosið að koma til Yoxburgh. Spítalinn var frábær, en samt… Jæja, hann
hlaut að minnsta kosti að vera fær á sínu sviði. Það sama varð ekki sagt um síðasta afleysingalækninn þeirra.
–Allt í lagi. Ég þarf bara að skipta um föt. Hvað heitir hann?
–Oliver Cavendish.
Hún fékk áfall alveg ofan í tær, en hún hafði engan tíma til að staldra við og hugsa. Hún vissi ekki einu einni hvað
hún ætti að hugsa.Eignastu þessa bók sem rafbók núna!
Rafbækurnar frá okkur getur þú hlaðið beint niður af síðunni okkar þegar þú kaupir bók
Verð á rafbókVerð á rafbókmeð VSK995 kr. -
Pardísareyjan
Centre Hospitalier de Taurati var enginn staður fyrir börn.
Allra síst á þessum árstíma. Reyndar aldrei, en síst af öllu þegar skólinn var búinn. Sebastien Deslaurier beygði fyrir
hornið á leið sinni að stofu sjúklings og rakst næstum því á einhvern. Honum tókst að forðast á rekstur og sneri sér
við til að biðjast afsökunar en sá þá hver þarna var á ferð.
Fjandinn.
Þau stönsuðu bæði og horfðu hvort á annað á sama hátt og þau höfðu gert undanfarið ár. Tortryggin og með svip
sem benti til þess að þau vildu vera hvar sem vera skyldi nema augliti til auglitis. Eða líkama til líkama.
–Fyrirgefðu, sagði hún og í röddinni var einkennilegur skjálfti.
Þetta var ekki henni að kenna. Hann hafði ekki verið almennilega vakandi. En nú var hann það.
–Hvað er að? spurði hann.
Hún reigði sig. –Hver sagði að eitthvað væri að?
Það var samt eitthvað að. Hann hafði setið hjá svo mörg um áhyggjufullum foreldrum að hann þekkti óttann sem
greina mátti í hversdagslegum setningum.
–Rachel.
Svikul tungan í honum naut þess að segja þessi tvö atkvæði og halda í þau eitt andartak áður en hann sleppti
þeim út í loftið. Hann kyngdi og reyndi að muna ekki eftir öðrum stundum þegar hann hafði sagt nafn hennar. Um
nótt sem hafði verið jafn heit og eini, ástríðufulli fundurinn þeirra.Eignastu þessa bók sem rafbók núna!
Rafbækurnar frá okkur getur þú hlaðið beint niður af síðunni okkar þegar þú kaupir bók
Verð á rafbókVerð á rafbókmeð VSK995 kr. -
Snjóflóðið
Stefan Bachmann skálmaði um tómu bygginguna og reyndi að leyna reiði sinni. Hann var skreflangur og
verktakinn átti fullt í fangi með að halda í við hann.
–Hvað með hin herbergin? Hvenær eiga þau að vera tilbúin? Og af hverju vantar enn búnað og tæki?
Opna átti einkaspítalann eftir tæpar tvær vikur. Ljóst var að svo yrði ekki.
–Við urðum fyrir seinkunum, muldraði verktakinn.
Þetta var það sama og hann hafði sagt síðustu vikur.
–Sjö stofur eru tilbúnar. Rafmagn og vatn er komið á í helmingi hússins. Í þessari viku flísalögðum við
og tengdum lagnir á baðherbergjunum í stofunum sjö og á starfsmannasvæðinu. Skurðstofurnar þrjár
og vöknunarstofan eru tilbúnar, en okkur vantar enn dálítið af búnaði. Eldhúsið er að verða klárt.
Þetta mátti teljast eðlilegt. En bygging lúxussjúkrahússins var á eftir áætlun. Aðeins helmingur þess var
tilbúinn.
Hann gekk inn í stórt rými. Það var gömul deild frá því í fyrri heimsstyrjöldinni. Þá hafði spítalinn verið
notaður sem endurhæfingarstöð fyrir stríðsfanga sem voru sendir þangað til að jafna sig í fjallaloftinu.
Hann fékk hnút í magann. Langafi hans hafði verið einn þessara manna. Hann var frá Belgíu, hafði særst
og kynnst langömmu Stefans þarna. Hún hafði verið hjúkrunarfræðingur á spítalanum.Eignastu þessa bók sem rafbók núna!
Rafbækurnar frá okkur getur þú hlaðið beint niður af síðunni okkar þegar þú kaupir bók
Verð á rafbókVerð á rafbókmeð VSK995 kr. -
Spítalaerfinginn
Þegar Eliana kom niður á hótelbarinn hafði hún ekki ætlað sér að kynnast neinum. Allra síst fjallmyndarlega
manninum sem sat á þarnæsta barstól.
Hún hafði verið að fylgjast með knattspyrnuleiknum og ekki tekið eftir því að hann settist þar fyrr en hann
fór að tala um nýjan framkvæmdastjóra annars liðsins.
Það kom henni í opna skjöldu. Yfirleitt gerðu karlmenn ráð fyrir því að hún vissi ekkert um íþróttina.
Við fyrstu sýn virtist hann vera ósköp venjulegur, vel klæddur kaupsýslumaður að slaka á eftir langan
vinnudag. En því lengur sem hún virti hann fyrir sér, þeim mun meiri fiðringur fór um hana. Maðurinn var
hreint einstaklega myndarlegur.
Jakkafötin voru sérsaumuð og fóru honum svo vel að það var eins og hann hefði fæðst í þeim. Efnið var svart
og hafði á sér þann blæ að maður án mikils sjálfsöryggis hefði tæpast notið sín í þeim. En þessi náungi bjó yfir
þögulli en magnaðri ánægju með lífið og tilveruna.
Það eina sem stakk í stúf var svarta hárið, sem náði niður á herðar. Hann hafði strokið því kæruleysislega frá
augunum á sér. Eliana langaði til að stinga fingrunum á kaf í hárið og draga hann til sín.
Fantasían réðst óvænt á hana. Taugarnar voru nógu þandar fyrir og hún hristi höfuðið. Heilinn í henni hlaut
að vera þreyttur. Hún beit í vörina til að koma í veg fyrir að hún sleikti þær þegar hún sá hann gjóa augunum á
þær eitt andartak.Eignastu þessa bók sem rafbók núna!
Rafbækurnar frá okkur getur þú hlaðið beint niður af síðunni okkar þegar þú kaupir bók
Verð á rafbókVerð á rafbókmeð VSK995 kr. -
Flugstjórinn
Sterklega vélhjólið renndi sér mjúklega í beygjuna og brunaði eftir fáförnum vegunum. Læknirinn Lincoln
Oakes, Oakes lávarður í augum þeirra sem þekktu til fjölskyldunnar, var á leiðinni í vinnuna.
Hann kom aldrei of seint. Aldrei.
Í rauninni var hann ekki of seinn í þetta sinn. Hópurinn átti ekki að hittast á sjúkraflugvellinum fyrr en klukkan
sjö og hann hafði enn tuttugu mínútur til stefnu. En það dugði ekki til að róa hann. Hann var tíu mínútum seinna
á ferðinni en venjulega. Hann vildi helst koma fyrstur manna til vinnu.
En klukkan var ekki eina ástæðan fyrir óróleika hans.
Skelfilegu og sífelldu martraðirnar um síðasta átakasvæðið sem hann hafði verið sendur á höfðu sitt að segja
líka.
Hann jók hraðann og naut þess að heyra drunurnar í vélinni þegar hann tók næstu beygju.
Eins og það myndi einhverju breyta.
Að bruna eftir sveitavegunum dygði hvorki til að losna við draugana sem ásóttu hann né þagga niður í röddunum
sem hvísluðu að honum ásökunarorðum á næturnar.
Martraðirnar breyttu höfðinu á honum í orrustuvöll og í hvert sinn sem hann hrökk upp með andfælum gat hann
næstum því heyrt skothvellina, fundið reykjarlyktina og skynjað sjóðheitt sólskinið í Afganistan.Eignastu þessa bók sem rafbók núna!
Rafbækurnar frá okkur getur þú hlaðið beint niður af síðunni okkar þegar þú kaupir bók
Verð á rafbókVerð á rafbókmeð VSK995 kr. -
Ástareldur
–Ekki láta mig þurfa að fara í skólann. Gerðu það.
Fraser deplaði augunum ótt og títt að konunni í farþegasætinu við hliðina á honum þegar hún starði á ljósu
steinbygginguna með brágræna þakinu og skiltinu sem á stóð: „Velkomin í Bowness-miðskólann“.
–Ég er með magapínu.
Hann stundi og neri á sér magann í leit að meðaumkun.
En henni varð bersýnilega ekki haggað þennan dag.
Hún lét brúnir síga, ranghvolfdi í sér stífmáluðum augunum og herti taglið í hárinu.
–Nei, það er ekkert að þér.
–Gerðu það. Ekki láta mig þurfa að fara, Lily, sagði hann, horfði á hana döprum augum og togaði í handlegginn á henni. –Geturðu skrifað handa mér vottorð um að ég sé veikur?
Hún hvessti á hann augun. –Á það ekki að vera þitt verk?
–Mig vantar einhvern ábyrgan til að gera það fyrir mig, sagði hann kankvíslega. –Þekkirðu einhvern?
–Hættu þessu, pabbi.
Með tregðu brosti hún loksins og gaf honum létt olnbogaskot.
–Í alvöru, þú ert verri en ég. Þú verður að fara. Þetta er vinnan. Þú skrifaðir undir samning og allt. Hættu þessari vitleysu.
–Ég kom þér samt til að brosa.Eignastu þessa bók sem rafbók núna!
Rafbækurnar frá okkur getur þú hlaðið beint niður af síðunni okkar þegar þú kaupir bók
Verð á rafbókVerð á rafbókmeð VSK995 kr. -
Sonur bráðaliðarins
Fyrsta útkallið kom þrjátíu og sjö sekúndum eftir að morgunvaktin hófst. Annabel fagnaði því. Hún hafði
átt erfiðan morgun og kaffið var naumast byrjað að hafa áhrif.
–Heathrow-flugvöllur, flugstöðvarbygging tvö, fall eftir svima. Komufarþegi frá Finnlandi, engin saga enn.
Sextíu og tveggja ára gamall karlmaður. Hugsanlegir höfuðáverkar eftir fallið.
–Drífum okkur, sagði Annabel og brosti við félaga sínum í sjúkraflutningunum. Síðan kveikti hún á sírenunni og spennti beltið. –Ég þarf að bæta úr þessum ömurlega morgni með einhverjum hætti, til dæmis með því að bjarga mannslífi.
Tom, sem hafði verið félagi hennar lengi, ók út af sjúkrabílastæðinu. Penny á skiptiborðinu veifaði í kveðjuskyni þegar þau keyrðu út á götuna. Morgunumferðin var að mestu liðin hjá.
–Aidan? spurði hann og sendi henni samúðarfullt auganráð.
Tom var gersemi. Hún gat ekki annað en verið opinská við hann þegar þau voru í vinnunni. Nú leit hún á
hann og ranghvolfdi augunum.Eignastu þessa bók sem rafbók núna!
Rafbækurnar frá okkur getur þú hlaðið beint niður af síðunni okkar þegar þú kaupir bók
Verð á rafbókVerð á rafbókmeð VSK995 kr. -
Slysalæknirinn
–Laura?
Röddin var dimm, mjúk og undarlega kunnugleg. Hún hafði ekki heyrt hana árum saman, en enn fór hjartað
kollhnís þegar hún heyrði hana.
Nei. Það er óhugsandi.
En hjartað hélt áfram að kútveltast og allt í einu varð hún ringluð og fann fyrir svima.
Enga vitleysu. Blóðsykurinn er bara lágur. Kannski ertu taugaóstyrk fyrir viðtalið. Og þetta getur hvort eð
er ekki verið hann. Ekki þarna.
Hægt, rólega og með tregðu leit hún upp og horfði í þessi ógleymanlegu, gráu augu. Augu sem höfðu strítt,
hlegið og einu sinni brunnið fyrir hana.
En ekki núna. Á þessu andartaki voru þau svolítið hissa.
Hún kannaðist við þá tilfinningu.
Hvað er hann að gera hér?
Viðtalið? Nei. En af hverju var hann þá í jakkafötum?
Og ef hann hafði sótt um starfið var hún ofurliði borin.
Hann var alltof fær og sannfærandi. Hann hefði átt að verða sölumaður en ekki læknir. Hann gat sannfært hvern
sem var um hvað sem vera skyldi og ráðningarnefndin myndi falla fyrir því eins og allir aðrir. Til dæmis hún.
Næstum því. En hún hafði ekki gert honum auðvelt fyrir.
Hún hafði hafnað honum æ ofan í æ á meðan þau voru í læknanáminu og höfnunin hafði verið nýmæli fyrir hinn
vinsæla Tom Stryker, sem sýndi engin merki um uppgjöf og í kjölfarið hafði orðið til eins konar leikur. Hann spurði
og hún sagði nei.Eignastu þessa bók sem rafbók núna!
Rafbækurnar frá okkur getur þú hlaðið beint niður af síðunni okkar þegar þú kaupir bók
Verð á rafbókVerð á rafbókmeð VSK995 kr. -
Háskaför
Dana Warren opnaði dyrnar að skrifstofum Skógræktarinnar, létt á fæti og vonglöð í hjarta. Hennar stund
var runnin upp. Það sem hún hafði unnið að árum saman. Yfirmaðurinn hafði kallað hana á sinn fund. Í
þjóðarskóginum Deschutes, skammt fyrir sunnan Bend í Oregon, loguðu eldar. Slökkva þurfti nýja og smærri elda
áður en þeir sameinuðust þeim stóra. Flokkurinn sem hún stjórnaði var næstur í röðinni til að stökkva.
Hún hafði þjálfað sig fyrir þessa stund og var tilbúin að vinna verkið. Adrenalínið streymdi um hana þegar
hún hugsaði til þess að senn myndi hún stökkva. Hún lifði fyrir það og naut þess. Í fallhlífasveit slökkviliðs
Skógræktarinnar voru fáar konur en hundruð karla. En hún hafði staðið fast á sínu gagnvart karlmönnunum og
áunnið sér virðingu þeirra. Þess vegna hafði hún orðið mjög stolt þegar hún var hækkuð í tign.
Hún arkaði beinustu leið að skrifborði slökkviliðsstjórans, hallaði sér yfir öxlina á honum og virti tölvuskjáinn fyrir sér.
–Hvað höfum við, Gus?
–Ekkert handa þér enn, en þess verður áreiðanlega ekki langt að bíða.
Dana setti stút á munninn. Gus skjátlaðist sjaldan. Hans verk fólst í því að ákvarða eldsmatinn, stefnu bálsins,
vindhraðann og fjölda þeirra manna sem senda þurfti til að berjast við eldinn. Hann var mjög fær á sínu sviði.
Í þeim svifum kallaði Leo Thomas, forstöðumaður fallhlífaslökkviliðs flugmiðstöðvarinnar í Redmond íEignastu þessa bók sem rafbók núna!
Rafbækurnar frá okkur getur þú hlaðið beint niður af síðunni okkar þegar þú kaupir bók
Verð á rafbókVerð á rafbókmeð VSK995 kr. -
Lífsbjörg
–Mamma eldar alltaf kássu þegar við finnum nýtt þang. Þetta dugar rosalega lengi. Jenny starði á hauginn af sjóblautum sjávargróðrinum sem krakkarnir höfðu dregið upp úr Þangskurðarvogi. Sjórinn flæddi um eldhúsgólfið og þaralyktin var strax orðin megn. Fannst þeim að hún ætti að elda þetta? Í alvöru? –Við fáum það ekki ferskara, æpti Ruby spennt. –Og það er hellingur eftir til að setja á grindurnar. Um leið og veðrið skánar þurfum við að sækja dráttarvélina. Og það með voru þau farin, Sam, Ruby og Tom, tólf, átta og sex ára gömul. Á eftir þeim lölluðu Nipper og Pepper, tveir ástralskir fjárhundablendingar. Hún ætti að stöðva þau. Í tvo sólarhringa hafði veðrið verið kolvitlaust. Eflaust hafði alls kyns rusli skolað á land. Góð móðir myndi halda börnunum sínum inni, kenna þeim heima og sjá til þess að þau væru þurr og hrein. Óhult. En öryggið var ekki á dagskrá þessara krakka og hún var ekki móðir þeirra. Í eyrum krakkanna hljómaði orðið öryggi næstum dónalega. Hún hafði með naumindum forðast að vara þau við þegar þau hlóðu bálköst í bakgarðinum til að baka kartöflur en þó krafist þess að þau tendruðu bálið lengra frá húsinu. Hins vegar hafði hún ekki getað setið með hendur í skauti þegar hinn sex ára gamli Tom hugðist stinga fyrsta bitanum upp í sig.
Eignastu þessa bók sem rafbók núna!
Rafbækurnar frá okkur getur þú hlaðið beint niður af síðunni okkar þegar þú kaupir bók
Verð á rafbókVerð á rafbókmeð VSK995 kr.
Gefðu rómantík
Sendu okkur ástarbréf
Skráðu þig á póstlista