Lana Iona tók af sér svuntuna með andvarpi. Það var lýjandi að vera yfirkokkur hjá Carriage House, fínasta veitingahúsinu í Great Falls, ekki síst á laugardagskvöldum þegar staðurinn var opinn lengi frameftir og þau þurftu líka að undirbúa síðbúna morgunverðinn fyrir næsta dag. Sem betur fór höfðu bæði hún og starfsfólkið verið í sínu besta formi um kvöldið og ekki verið komið fram að miðnætti þegar hún var búin að vinna. Sennilega var það persónulegt met.
Hún tók dótið sitt úr skápnum sínum, slökkti ljósin í eldhúsinu og fór síðustu yfirferðina áður en hún læsti öllu og
fór fram.
Carriage House var í sögufrægu húsi sem var eldra en Lana sem var nýorðin þrítug. Hún hafði eytt afmælisdeginum
helgina áður við vinnu, í staðinn fyrir að halda upp á afmælið með vinum eða ættingjum. Að hluta til af því að allir vinir
hennar voru komnir með maka og börn og foreldrar hennar höfðu farið á eftirlaun síðasta haust og flutt til Montana en
að hluta til af því að hún elskaði vinnuna sína næstum því jafn mikið og þetta hús.
Tim Williams, eigandi veitingahússins, hafði engu til sparað þegar húsið var gert upp og árangurinn var eftir því. Þetta
var vinsæll staður fyrir alls konar veislur og fundi og Lana var viss um að eldamennskan hennar ætti einhvern þátt í því líka.
Þetta var draumastarfið hennar. Hún vann 14 tíma á dag og ilmaði alltaf af grilluðu kjöti eða smjörsósu en það var
þess virði. Það var hægt að sofa seinna, ekki satt?
–Tim? kallaði hún og gekk að ganginum sem lá að skrifstofunum. Tim hafði verið annars hugar allan daginn og
hún vildi vera viss um að það væri allt í lagi að skilja hann einan eftir. Ef hún gæti hjálpað honum eitthvað ætlaði hún að reyna það. –Það er læst að framan og bakdyramegin og ég er

Eignastu þessa bók sem rafbók núna!

Rafbækurnar frá okkur getur þú hlaðið beint niður af síðunni okkar þegar þú kaupir bók

Jen Jordan lagaði sex mánaða gamlan son sinn, D.J., í burðarskýlunni sem hún var með framan á sér á leiðinni gegn um félagsheimilið í Crestwood, Kentucky. Dagar hennar sem sundþjálfara höfðu breyst og eftir að Dylan yngri fæddistkenndi hún sund á kvöldin. Hún saknaði sundkennslunnar á daginn ekki eftir að hún eignaðist sinn eigin fullkomna engil til að annast um. Hún og D.J. höfðu verið að ljúka átta vikna kennslulotu hjá Water Babies, sundnámskeiðum sem áttu að hjálpa foreldrum og tveggja ára börnum þeirra að slaka á og tengjast sterkari böndum. Jen var tilbúin til að halda upp á þetta. Síminn hennar tók við endalausum skilaboðum, póstum og tilkynningum þegar hún gekk út úr gömlu steinsteyptu byggingunni með fréttum af öllu sem hún hafði misst af meðan hún var með námskeiðið. Hún valdi númerið hjá Madison, meðleigjanda sínum, á leiðinni gegnum anddyrið. Madison hafði ekki svarað símtölum frá Jen fyrir námskeiðið en þær voru báðar með sama staðsetningarappið í símanum sem hafði sýnt að Madison væri stödd í almenningsgarðinum. Hún fór oft þangað til að hugsa. Jen bjóst við að Madison hefði gleymt sér yfir góðri bók, eða í góðum hlaupatúr, en nú var sólin að setjast og Madison ætti að vera komin heim. Ef heppnin var með væri Madison ekki búin að borða því Jen ætlaði að hafa eitthvað gott í matinn í kvöld. 

–Hvað eigum við að kaupa í kvöldmatinn? spurði hún D.J. meðan hún beið eftir að síminn færi að hringja.

Eignastu þessa bók sem rafbók núna!

Rafbækurnar frá okkur getur þú hlaðið beint niður af síðunni okkar þegar þú kaupir bók

Gina Ricci flýtti sér eins og hún gat. Hún fann að kvíðinn innra með henni jókst meira og meira. Það var komið haust og svalt úti og undir venjulegum kringumstæðum hefði hún notið þess að ganga heim eftir kvöldvaktina í dýraathvarfinu en núna var eitthvað að. Hún fann það á sér. Hún lagði lófann á magann sem var aðeins farinn að stækka og minnti sjálfa sig á að Tony, fyrrverandi kærastinn hennar sem var ekki með öllum mjalla, gæti hvorki náð til hennar né ófædda barnsins hennar. –Þetta er allt í lagi, sagði hún, til að róa eigin taugar og hughreysta barnið. –Ég gerði allt rétt núna og það getur ekki verið að hann sé hérna. Þessi orð voru orðin að möntru eftir að hún flutti til Great Falls í Kentucky. Þetta var fjórði viðkomustaður hennar á tveimur mánuðum í felum. Hún hafði lært að notast einungis við reiðufé og leigði íbúð þar sem umsjónarmaðurinn var tilbúinn til að sleppa bakgrunnskönnunum og athugun á lánstrausti. Hún hafði fundið vinnu og lækni sem var tilbúinn til að sinna henni, þó að hún væri ekki með sjúkratryggingu, og naut þess að vera ein. Í þetta skipti var hún vongóð. Hún setti hettuna yfir höfuðið í súldinni og flýtti sér í áttina að heimili sínu. Verslanirnar sem stóðu við litlu götuna voru að loka og barirnir að opna. Gina taldi skrefin og hugsaði um köldu regndropana, frekar en allt sem gæti farið úrskeiðis. Vöðvarnir voru stífir en þreyttir eftir langan vinnudag hjá BFF dýraathvarfinu og slakandi sturta var eitthvað sem hún gat vel hugsað sér. 6 klukkustunda vinna við að hjálpa dýrum og fólki við að finna nýju bestu vini sína var lýjandi vinna, svo að ekki sé minnst á öll dýrahárin sem fylgdu vinnunni.

Eignastu þessa bók sem rafbók núna!

Rafbækurnar frá okkur getur þú hlaðið beint niður af síðunni okkar þegar þú kaupir bók

Alison Hill stakk Bonnie, dóttur sinni, undir burðarskýluna og gekk hröðum skrefum í kaldri morgungolunni. Aprílmánuður í Kentucky var fallegur en kaldur og Allison þurfti að sinna svolitlu áður en hún fór inn. Mason nágranni hennar, eldri maður, var vanur að koma út á veröndina þegar hann heyrði bílinn hennar koma eftir malarveginum en hélt sig inni í dag. Hann hafði ekki komið til dyra þegar hún bankaði og síminn hans var á tali. Mason var einn af fáum sem Allison þekkti sem var ennþá með heimasíma og þar að auki veggtengdan. Hann neitaði að stilla símann þannig að hann væri látinn vita ef einhver væri að reyna að hringja meðan hann var að tala í símann því hann sagðist ekki geta talað við nema einn í einu. Franny dóttir hans, sem bjó í Minneapolis og hafði sífelldar áhyggjur af pabba sínum eftir að hann fékk hjartaáfallið, var yfirleitt sú eina sem hringdi í hann. Allison flýtti sér meðfram húsinu og inn í skuggsælan garðinn bak við húsið til að gefa hænsnunum og taka eggin úr hænsnakofanum. Hún hafði lofað Franny að sjá um þetta meðan Mason var að jafna sig. Annar fjölskylduvinur sá um að slá garðinn og sinna honum. Hún heyrði niðinn í ánni í bland við goluþytinn þegar hún nálgaðist hænsnakofann. Jörðin var mjúk og blaut eftir rigninguna kvöldið áður og Allison lagði handlegginn um Bonnie þegar hún fann að golan var að aukast og dró húfuna betur yfir ljósar krullurnar. Hún átti ekki nema örfáa daga eftir af þriggja mánaða fæðingarorlofinu og var strax farin að sakna þess að eyða tíma með henni. Sem betur fór vann hún á dagheimili sem þýddi að það yrði ekki langt á milli þeirra

Eignastu þessa bók sem rafbók núna!

Rafbækurnar frá okkur getur þú hlaðið beint niður af síðunni okkar þegar þú kaupir bók

Maisy Daniels reyndi að láta fara betur um sig á hörðum eldhússtólnum og strauk yfir magann sem hafði einu sinni verið flatur en var orðinn eins og melóna eftir að hún var komin á síðasta hluta meðgöngunnar. Hún brosti við tilhugsunina en saknaði þess ekki að hafa verið grennri. Ekki núna að minnsta kosti. Líkami hennar var að sinna frábæru verkefni sem ekki allir gátu sinnt og Maisy fannst sér sómi sýndur með því. Barnið hennar varð sterkara með hverjum deginum og hún gat ekki beðið eftir að hitta litla krílið. Hún hugsaði um fæðinguna, um öndunina sem hún var búin að æfa og jákvæða hugarfarið og klassísku tónlistina í bakgrunninum. Fæðingaráætlunin var fullkomin og úthugsuð niður í smæstu smáatriði. Það eina sem skipti máli var að barnið endaði í fangi ástríkrar móður sinnar og án þess að einhver reyndi að drepa þau. Með öðrum orðum, við aðstæður sem voru gjörólíkar aðstæðunum sem höfðu ríkt þegar barnið var getið. –Hæ. Clara Spencer, fulltrúi hjá vitnaverndinni, kom inn í litla vel kynta eldhúsið og brosti hughreystandi eins og venjulega. Ljósa hárið var orðið grásprengt og hún var komin með hláturhrukkur um munninn. –Afsakaðu, ég varð að svara þessu. Við erum ennþá á áætlun í dag og ætlum meira að segja að flýta þessu aðeins. Hvernig líður þér? –Vel. Maisy rétti úr sér í stólnum og virti konuna fyrir sér. Sambland af lögreglukonu og Mary Poppins og þær höfðu orðið mjög nánar vinkonur á undanförnum mánuðum. Hún var líka sú eina sem Maisy hitti reglulega. –Var eitthvað skrýtið við símtalið? spurði Maisy því hún skynjaði undarlegt óöryggi í augnaráði Clöru

Eignastu þessa bók sem rafbók núna!

Rafbækurnar frá okkur getur þú hlaðið beint niður af síðunni okkar þegar þú kaupir bók

Gwen Kind beygði sig til að teygja á hásinunum og ná andanum við hliðina á fjölfarnasta hlaupastígnum í New Plymouth, Kentucky. Hún hafði verið að vonast til að geta hrist af sér ónotatilfinninguna um að einhver væri að fylgjast með henni áður en hún færi heim í sturtu en það tókst greinilega ekki. Hún rétti úr sér og sneri upp á sig, dró að sér svalt haustloftið og horfði á litlu skýin, sem andardráttur hennar myndaði, svífa burtu. Októbermánuður var fallegur í haustlitunum í New Plymouth. Þeir sem voru á ferli voru vel klæddir í svalanum, í skærlitum jökkum og með húfur. Mikið notaður stígurinn lá inn á milli vel snyrtra trjáa og umhverfis vatn sem var alltaf þéttsetið af gæsum. Metro-garðurinn var aldrei mannlaus og þess vegna fór Gwen þangað til að hlaupa. Hún kunni betur að meta morgunhlaupin á fáfarnari hlaupa- og hjólastíg sem hún var vön að heimsækja áður en hún fór í vinnuna en undanfarið hafði henni liðið ónotalega þegar hún var ein á ferð. Síðast hafði hún næstum hlaupið beint í bílinn því henni fannst eins og hún væri ekki einsömul þó að hún sæi ekkert annað en íkorna og fuglahópa hér og þar. Innsæið sagði henni að breyta rútínunni sinni og reynslan samþykkti það. Það voru ekki liðin nema 6 ár síðan hún varð fyrir fólskulegri árás í þemaviku háskólans. Hún hafði verið úti að skemmta sér með vinum sínum eitt kvöldið. Henni var nauðgað, hún var barin og stungin og skilin eftir meðvitundarlaus. Hún andvarpaði og dró bíllykilinn upp úr vasanum. Hún saknaði hlaupa- og hjólastígsins en hún myndi lifa þetta af. Hún hafði hætt ýmsu sem skipti hana meira máli, allt fyrir öryggið. Uppáhaldsstaðurinn til að hlaupa á taldist engin fórn í samanburðinum þó að Metro-garðurinn væri yfirfullur og martraðarkenndur.

Eignastu þessa bók sem rafbók núna!

Rafbækurnar frá okkur getur þú hlaðið beint niður af síðunni okkar þegar þú kaupir bók

Katlin Andrews reyndi að ná betra taki á stýrinu með sveittum lófunum. Bros hennar var tryllingslegt meðan hún ók eftir dimmum götunum í versta hluta bæjarins. Hún var nýbúin að fá sönnunina sem hana vantaði til að birta bestu frétt ævinnar og gat ekki beðið eftir að sjá andlitið á yfirmanninum þegar hún sannaði þetta fyrir honum. Honum hafði fundist að hún væri of ung og reynslulaus til að bera kennsl á alvörufréttir en það var rangt. Það var ekki nóg með að hún hefði neglt fréttina, þetta var meiri háttar afhjúpun. Sigurtilfinningin streymdi um hana þegar hún ók út úr hverfinu, þakklát fyrir að vera á heimleið. Nokkrar götur í viðbót, þá var hún komin að þjóðveginum. Svo ætlaði hún að vinna það sem eftir var nætur við að ganga frá sögunni og hnýta lausa enda. Það sem hún hafði fundið í kvöld átti eftir að breyta lífi hennar, það var hún viss um. Hún sá bílljós í baksýnisspeglinum sem trufluðu hugsanaferlið. Þau nálguðust hratt og Katlin steig ákveðin á bensíngjöfina. Innsæið gerði vart við sig. Enginn sem var á ferðinni í þessu hverfi og á þessum tíma sólarhrings gat haft neitt gott í hyggju og hana langaði ekkert að hugsa um ástæðuna fyrir því að einhver bíll var að elta hana núna.

Eignastu þessa bók sem rafbók núna!

Rafbækurnar frá okkur getur þú hlaðið beint niður af síðunni okkar þegar þú kaupir bók

Svitinn rann niður gagnaugun á Lyndy Wells og niður á milli herðablaðanna. Hún var á leiðinni til baka að bílnum sínum eftir erfiða kvöldgöngu. Tæp 14 aukakíló voru nóg til að fá hvern sem var til að svitna en þegar óþægileg stígvél og ullarkápa bættust við var gangan mjög erfið. Það var ekki nóg með að hún ætti ennþá eftir að losa sig við 7 kíló eftir meðgönguna heldur bar hún barnið í poka framan á sér, klætt í þykkan kuldagalla. Gus var orðinn 5 mánaða og henni fannst kominn tími til að losna við þessi aukakíló. Það var komið fram á haust og stutt þangað til það færi að snjóa í litla bænum í norðurhluta Kentucky. Þá yrðu kvöldgöngurnar ekki kaldar lengur heldur ómögulegar en þangað til ætlaði hún að gera sitt besta til að ganga 8000 skref á dag, eða nálægt því, með son sinn framan á sér. Núna langaði hana ekki til neins annars en að setjast inn í bíl og drekka úr vatnsflöskunni. Hún stoppaði aðeins við vatnið til að liðka fæturna aðeins til að reyna að minnka sviðann og ná andanum. Dagarnir voru orðnir svo stuttir að hún átti von á að flestir væru farnir að halda sig heima, nema hún.

Eignastu þessa bók sem rafbók núna!

Rafbækurnar frá okkur getur þú hlaðið beint niður af síðunni okkar þegar þú kaupir bók