Reily Eckardt sat í aftursæti lögreglubílsins, sveitt í lófunum og titrandi af hræðslu. Hendur hennar skulfu og hún var mjög miður sín. Eftir að hún lagði af stað frá Montana fyrir þremur dögum hafði allt gengið á afturfótunum, en þetta var verra en allt annað. Hún var allslaus á ókunnugum stað einhvers staðar í Colorado. Fljótlega eftir að hún lagði af stað hafði lögreglan stöðvað hana fyrir of hraðan akstur við fylkismörk Wyoming.

Kæra Dagbók, Það er opinbert: Ég er ÁSTFANGIN. Lesley og ég fórum í apótekið eftir skóla til að kaupa ís í rótar bjór af því að það var svo rosalega heitt úti og líka af því að mig langaði til að sjá DEAN. Len ljóti, sem hékk við gosvélina, eins og alltaf, sagði. –Þú ættir kannski að hafa rótarbjórinn sykur lausan, Gabby gorvömb.

Hann er slökkviliðsmaður. –Getur ekki verið. Danskennari. Sérhæfir sig í argentískum tangó. –Góða. Buxurnar hans eru ekki nógu þröngar og hann er ekki nógu góður með sig. Hann er með fallegar hendur. Ég skal veðja að hann er skurðlæknir. Rosemary Jeffers brosti yfir martiniglasið sitt meðan bestu vinkonurnar þrjár skeggræddu um manninn við barinn hægra megin við hana. Hún sneri sér ekki við til að horfa.

Will tautaði undan sænginni. –Fyrirgefðu, mamma. Jeminn. Eftir að hafa hvesst augun á þá aðeins lengur lyfti hún þunnri sænginni upp og breiddi ullarteppið yfir litlu líkamana. –Svo er þetta engin keppni. Þið eruð báðir litlir strákapinnar. Ég verð að ylja ykkur strax, annars finn ég bara tvö grýlukerti í rúminu í fyrramálið. Hún byrjaði að breiða yfir þá með ýktum tilburðum svo þeir gátu ekki annað en flissað.

Læsið konurnar inni og athugið skotbirgðirnar, herramenn. Cain Paxton er kominn aftur í bæinn! Sólin var ekki enn risin upp fyrir toppa trjánna sem voru hér og þar í bænum Almost, Montana, en Merritt Miller hafði þegar heyrt þessa viðvörun í ólíkum útgáfum fjórum sinnum síðan fyrsti viðskiptavinurinn hafði komið inn á Alvie‘s Café rétt eftir sex. Eftir aðra viðvörunina hafði Merritt farið og spurt Alvie Crisp sjálfa um málið þar sem eldri konan vann

Callie Jones þekkti vandræði þegar hún rakst á þau. Og þrettán ára stelpan sem stóð ákveðin fyrir framan hana leit út fyrir að vera meiri vandræði en hún kærði sig um á laugardagsmorgni. Fyrir það fyrsta vildi Callie sofa út um helgar og táningsstúlkan með ögrandi andlitssvipinn hafði barið að dyrum hjá henni klukkan sex að morgni. Svo var stelpan ekkert lík því sem hún hafði ímyndað sér. 

Hún náði ekki andanum. Grace Anderson tók andköf undir grímunni. Sprengingin var svo öflug að þau þeyttust yfir herbergið og lentu á stiga sem var orðinn ótraustur og hrundi undan þyngd þeirra. Þau lágu í miðju eldsins, reykurinn var svo þykkur að Grace sá varla í kringum sig. Hugurinn reyndi að fá hana til að gera eitthvað.